Voor alles een eerste keer..

Eerste keer coschap in Afrika.

Eerste keer coschap in Sengerema District Hospital, Tanzania.

Eerste keer diploma’s legaliseren in Groningen en Den Haag voor een medical permit, waarvan dubieus is of we die wel officieel mogen krijgen omdat we nog niet echt afgestudeerd zijn.

Eerste keer Tropencursus met intrigerende ziektebeelden en spannende verhalen.

Eerste keer Swahilicursus van 12 lessen met de zeer enthousiaste Katrijn, koekjes, liedjes en chai.

Eerste keer met Eliza de reis erheen voorbereiden, extra veel spullen mee! Waaronder natuurlijk een hoop medische dingen als handschoenen, handalcohol, tongspatels, OK pakken, mondkapjes, mutsen.

(Eerste week – Wiki ya kwanza)

Eerste keer vliegen van Amsterdam naar Dar Es Salaam, zo’n 10 uur met lekker veel (been)ruimte.

Eerste keer dat een vliegtuig schoongemaakt wordt terwijl je er nog in zit tijdens een tussenstop in Arusha.

Eerste keer dat als je verder vliegt het vliegtuig gewoon echt half leeg blijft. Ja nog meer ruimte voor ons!

(Zaterdag - Jumamoja)

Eerste keer in Dar Es Salaam, grootste stad van Tanzania met een mini vliegveld (dachten wij tot we later in Mwanza aan kwamen).

Eerste keer business visum aanvragen, waarbij je allerlei papieren moet inleveren die je al twijfelachtig in had gevuld, vingerafdrukken afgeven, foto laten maken, paspoort moet inleveren en 250 dollars.

Eerste keer dat een douane beambte naar buiten komt met een stapel paspoorten en midden in de ruimte vervolgens de namen gaat opnoemen en je je paspoort kunt op halen en door kunt lopen.

Eerste keer dat ‘door de douane’ letterlijk betekent 10 meter verder lopen, waarbij je je bagage al kon zien terwijl je wachtte op je paspoort, om vervolgens weer  5 meter verder je bagage door een oude scanner moet en je buiten daarna al buiten staat.

Eerste keer pinnen, waarbij de pinautomaat het niet doet.

Eerste keer in een Tanzaniaanse Taxi, langs nog 5 pinautomaten tot we een pin automaat hadden gevonden en Tanzaniaanse shilling konden pinnen.

Eerst keer in het hostel, Slow Leopard, met Tanzaniaanse bewakers di e er ongeveer uit zien als Masai mensen gewikkeld in doeken inclusief lange stok.

Eerste keer op kamer/slaapzaal, met airco = heel fijn, en twee Nederlandse studiegenootjes! Een kleine leuke verassing midden in de nacht.

Eerste keer wakker schrikken omdat je je ineens bedenkt dat je geen idee hebt waar je laptop is. Waarna je naar beneden rent (wel eerst even een lange broek aan, korte broek wordt niet echt gewaardeerd hier).

Eerste keer de opluchting dat de taxi chauffeur je laptop heeft gevonden en hem in de middag terug komt brengen.

Eerste keer douchen, nu nog onder een warme douche, en gelijk je toilettas moeten uitspoelen inclusief alle spullen afspoelen omdat de shampoofles de drukverschillen in het vliegtuig niet heeft gehouden en alles onder de shampoo zit.

Eerste keer ontbijten, nog even niet helemaal Tanzaniaans, met yoghurt en soort noten granola en lekker vers fruit.

Eerste keer Dar ontdekken met onze twee studiegenootjes. Naar Coco beach gelopen in de warmte.

Eerste keer Colaatje bij een Tanzaniaanse strandtent nadat we daar naar binnen zijn gepraat door een zogenoemde lifeguard. 37 cent per Cola en ook nog in een lang glazen flesje. Tevens afscheid genomen van onze twee studiegenootjes.

Eerste keer vrienden gemaakt met een Tanzaniaan, Almasi Masia, die vrolijk vertellend in een voetbal shirt van Tanzania met mega gaten overal in redelijk goed engels zijn levensverhaal met ons(Eliza en mij) deelde terwijl we over het strand heen en weer liepen.  

Eerste keer pootjebaden in de zee, wat er feitelijk op neer kwam dat we over glibberige met zeewier bedekte, iets wat puntige stenen met heel warm water moesten lopen.

Eerste keer bij de kliffen aan de zijkant van het strand. Best wel een mooi uitzicht met laag water, plus allemaal mensen in/aan de zijkant van de kliffen op richels in de schaduw zittend die nieuwsgierig naar ons kijken.

Eerste keer (en daarna nog minimaal 20 keer) mambo horen. Wat neer komt op: Hoi, alles goed? Het gewenste antwoord hierop is: poa (cool).

Eerste keer naar een kleine boulevard bij het haventje in de buurt van het hostel. Laatste keer beetje normaal gegeten, voor zover wij dachten, met een mooie zonsondergang op de achtergrond.

Eerste keer lichtelijk verbrand, terwijl ik me wel had ingesmeerd.

Eerste keer Rugby league kijken in het hostel met Kilimanjaro bier en een hoop andere Mzungu’s(= blanke).

(Zondag - Jumapili)

Eerste keer op weg naar Mwanza met het vliegtuig nadat we om 4 uur ‘s ochtends op zijn gestaan om om 6 uur te vliegen de volgende dag en via daar uiteindelijk naar Sengerema te gaan.

Eerste keer in Mwanza op het vliegveld wat letterlijk uit een hokje bestaat waar een band staat voor de koffers en als je er uit stapt ben je al bijna van het terrein van het vliegveld af.

Eerste keer opgehaald vanaf het vliegveld door taxi Godbless (gestuurd door andere co’s vanuit Sengerema). Een lange dunne man, met zonnebril en heel gangsta uiterlijk, die gelukkig ons herkende anders hadden we hem nooit gevonden.

Eerste in Tunza Resort in Mwanza, waar de andere co’s waren voor het weekend  en waar een leuk feestje was geweest de avond ervoor. Wij waren helaas daarvoor te laat en waren daar om te wachten op hun om vervolgens aan het eind van de dag naar Sengerema te gaan.

Eerste keer in de regen, helaas nog regen seizoen.

Eerste keer gratis kamer/mini lodge aangeboden gekregen, waar we bijna gedwongen werden om in te gaan, blijkbaar was wachten bij het bar gedeelte toch niet oke (waar het feest was geweest en ze aan het schoonmaken waren om ons heen, al een uur). Door de stromende regen daar heen gerend.

Eerste keer de andere co-assistenten ontmoet. Eén uit Amsterdam, Charlotte, en vier uit Nijmegen. Waarbij de vier uit Nijmegen de komende week weg zouden gaan en de volgende vier zouden komen.

Eerste keer naar Malaika. Een resort in Mwanza, waar je lekker en voor redelijke prijs van het buffet kunt eten. Waar we de rest van de middag hebben rondgehangen en ons zelf hebben vermaakt.

Eerste keer op weg naar Sengerema. Eerst met taxi Godbless naar de pond, zeven mensen plus bagage plus chauffeur  in een auto voor 7 man. Het past. Vervolgens een half uur op de pond en daarna nog met de taxit naar Sengerema.

Eerste keer wachtend op de taxi door allemaal mensen aangesproken worden die de andere co die met ons mee met de taxi ging kenden en daar redelijk goed Swahili mee sprak. Onder de indruk.

Eerste keer in een gewone taxi over een onverharde zand weg met grote kuilen na hevige regenval.

Eerste keer met twee passagiers waarvan er een misselijk was en de ander zo misselijk dat die moest overgeven eenmaal op bestemming aangekomen. Toch wel een hobbelig ritje, naar het schijnt is dit stuk met de bus minder erg maar alsnog erg hobbelig.

Eerste keer in Sengerema Mission, Sengerema Town is nog een stukje verderop.

Eerste keer in ons huis in Sengerema, met op het moment dat wij aankomen een powercut, oftewel geen stroom.

Eerste keer met Eliza op onze kamer slapen en midden in de nacht wakker worden van alle geluiden en speciaal van (waarschijnlijk) een grote mot die als een hersenloze tegen het raam aan vliegt en vervolgens je de hele nacht wakker houd omdat ie tegen je bedpoot op vliegt iedere keer. Thank god voor de klamboe die je onder je matras weg stopt!

(Maandag - Jumatatu)

Eerste keer ‘s ochtends wakker worden, mot verdwenen.

Eerste keer ochtendrapport in het ziekenhuis. Voorafgaand een gebed geleid door de non van het ziekenhuis, tevens de baas: Marie-José (ja een Nederlandse) Waarna een soort van onverstaanbare overdracht van zieke patiënten gevolgd door twee ‘patiënt presentaties’ van Tanzaniaanse medische studenten, die letterlijk gewoon alles oplezen wat er is gedaan en wat de patiënt niet in zijn voorgeschiedenis heeft.  Standaard afgekapt door een dokter omdat het ellen lang duurt.

Eerste keer vervolgens terug naar huis om te ontbijten, beetje rare volgorde maar wel oké.

Eerste keer warme gekookte pap als ontbijt eten, gelukkig wel met dadels, banaan, kaneel en andere dingen zodat het nog een beetje smaakt. Gemaakt door onze Mama’s in huis: Mamma Elizabeth en Mama Martha. Die overigens ook de lunch maken om half drie en alle afwas, was en schoonmaak doen in huis. Met uitzondering van je eigen ondergoed en sokken. Twee hele lieve vrouwen en we zijn ze nu al eeuwig dankbaar.

Eerste keer rondleiding door het ziekenhuis door een van de Nijmeegse co’s. Via de ingang van het ziekenhuis, langs de OBD (soort seh/poli) waar een hele boel mensen en kinderen zich verzameld hebben. Langs het lab, waar ze heel beperkte diagnostiek kunnen doen, een bloedbeeld, malaria en typhoid test, urine en ontlasting, en nog wat andere dingen kan nog net. Verder langs de X-ray, de enige beeldvorming die je kunt doen. Naar alle afdelingen, interne mannen en vrouwen apart, chirurgie mannen en vrouwen apart, de ‘grote’ Operatie Kamers en de kleine, de verloskunde afdeling met allemaal naakte bevallende vrouwen op vuilniszakken waar mensen omheen naar staan te kijken tot de baby er bijna uit valt, en als laatste nog de kinderafdeling met vier zalen waaronder een ondervoede kinderen zaal en een zaal voor kinder- ‘chirurgie’.

Eerste keer lopen door alle overdekte wandelpaden tussen alle aparte gebouwen. Waar mensen buiten zitten, wassen en eten. Waar de was gewoon buiten hangt, alle mooie gekleurde kanga’s en kitenge(doeken en stoffen) mooi op een rij. Gelukkig staan er overal bordjes zodat je nog een beetje je weg kunt vinden, als je tenminste weet waar je heen moet in Swahili.

Eerste keer op de afdeling, ofwel ward zoals ze dat hier noemen, en er achter komen dat een anamnese toch echt wel in het Swahili moet en dat dat best wel lastig is!

Eerste keer allemaal vrouwen met baby’s gebonden op hun rug met mooie kitenge(doeken) en eindelijk een keer zien hoe ze dat nou doen.

Eerste keer papieren dossier voor alles, gelukkig wel in het Engels als je het al kunt lezen.

Eerste keer kinderen met Malaria, ondervoeding of andere rare ziektebeelden.

Eerste keer dat ouders geen geld hebben voor de behandeling van hun kind, gelukkig zijn kinderen onder de 5 jaar ‘exempted’ en hoeven niet te betalen voor diagnostiek dan wel de meeste medicijnen. Net zoals zwangere vrouwen, ouderen en HIV/Tuberculose positieve patiënten.

Eerste keer lunch zelfgemaakt lunch van de mama’s met vis, rijst, salade en vers fruit toe! Chakula njema! Smakelijk eten.

Eerste keer ‘s middags nog even terug naar het ziekenhuis om de laatste patiënten te doen en bezig zijn met hele andere dingen dan je van plan was.

Eerste keer douchen met koud water in een donkere badkamer omdat de stroom het niet doet. Warm water is er overigens sowieso niet.

Eerste keer met de taxi naar Sengerema town om geld en internet te fixen.

Eerste keer proberen een simkaart te regelen in Sengerema town, tot de stroom uit valt en er niet genoeg licht meer is om een goeie foto te kunnen maken van je ID en je wordt verteld dat je morgen terug moet komen.

Eerste keer proberen te pinnen in Sengerema, wat het natuurlijk niet doet. Om vervolgens nog twee te proberen waarbij de tweede het gewoon niet doet en bij de derde de stroom ondertussen is uitgevallen.

Eerste keer eten in Sengerema town en geit met friet bestellen, om vervolgens heel taai vlees te krijgen en koude half doorbakken stukken aardappel.

Eerste keer een kakkerlak van zo’n 4 cm vinden in je kamer vlak voor het slapen en er achter komen dat het er meer zijn als je hem probeert te vangen.

Eerste keer slapen met (waarschijnlijk) kakkerlakken die over de muur naast je lopen, lang leve de klamboe!

Eerste keer mantra’s doen. Er zit een klamboe tussen mij en alle beesten, ze kunnen er niet in komen. Ik kan gewoon gaan slapen, ze doen niets.

(Dinsdag - Jumanne)

Eerste keer weer in het ziekenhuis en de dag vanaf het begin mee maken en natuurlijk bij het ochtendrapport de helft niet kunnen verstaan en weer twee presentaties die hetzelfde commentaar krijgen.

Eerste keer proberen zelf een anamnese te doen, wat totaal niet lukt omdat je ter plekke alle woorden bent vergeten die je ooit geleerd hebt en ook niet de juiste vertaal boeken/papieren bij je hebt. En er natuurlijk geen Engels wordt verstaan, je mag al blij wezen als ze Swahili spreken en niet alleen Sukuma (plaatselijke stam).

Eerste keer en vele malen daarna hulp van de co-assistent die er al 3 maanden zit vragen.

Eerste keer dat je een vraag in het Swahili kunt stellen en vervolgens de spraakwaterval van de andere kant niet kunt verstaan en je zegt dat je kidogo(een beetje) Swahili spreekt en ze beginnen te lachen.

Eerste keer een wond schoonmaken met een andere co, waarbij we zelf hebben maar ongeveer hebben bedacht hoeveel pijnstilling we gingen geven en vervolgens met alle spullen improviseren om zo goed mogelijk te doen wat we van plan waren.

Eerste keer dat de volgende keer dat er naar gekeken wordt 2 dagen later is omdat jij geen tijd had eerder en niemand anders het heeft gedaan.

Eerste keer een uitgemergelde baby zien, waar letterlijk geen grammetje vet meer op ziet en een mega ingezonken fontanel, met ook nog een stoma. Pole sana.

Eerste keer overplaatsen naar de ICU voor volwassenen, voor zover dat een intensive care is. Gelukkig is er wel iets meer monitoring dan op de gewone afdeling, waar als je geluk hebt iedere dag 1x een dokter langs komt.

Eerste keer dat je diagnostiek gewoon niet lukt. Omdat er geen geld is, omdat ze niet weten waar ze heen moeten, omdat ze bij het lab danwel bij de x-ray al naar huis waren of geen zin hadden om te werken, omdat de spullen om het te doen out of stock zijn, omdat de machine stuk is of omdat ze gewoon nog niet zijn gegaan.

Eerste keer dat je patiënt geen medicatie hebben die je wel wil dat ze nemen, omdat ze het niet begrepen hebben, ze geen geld hebben of de medicatie te duur is, ze de medicijnen niet meer hadden bij de apotheek of de patiënten maar één medicijn heeft gehaald, of te weinig van het medicijn.

Eerste keer herhaalde poging om een simkaart en geld te regelen in Sengerema town.

Eerste keer dat de herhaalde poging niet lukt voor een simkaart. We zijn te laat en het daglicht is bijna weg, dus nee. We moeten morgen terug komen.

Eerste keer in Sengerema geld gepind. De pinautomaat had stroom en deed het zowaar. Wel ondertussen tijdens het wachten op elkaar, worden aangesproken door de bewaker er naast die wel zijn nummer wilt geven omdat hij ziek is en of ik hem dan kan helpen.

Eerste keer een tip van Hilde (de Nederlandse tropenarts hier): simkaart in Sengerema mission (waar het ziekenhuis is) te regelen en gewoon gelijk na het ochtendrapport te gaan. Plan voor morgen.

Eerste keer door je kleren heen gestoken worden door muggen.

Eerste keer midden in de nacht wakker worden omdat de stroom aangaat en daarmee ook het licht in de kamer, om vervolgens je weer om te draaien omdat je geen zin hebt helemaal onder je klamboe vandaan te komen en het uit te doen.

(Woensdag - Jumatano)

Eerste keer in Sengerema mission een simkaart proberen te regelen, om vervolgens drie kwartier bij een standje te staan wachten omdat je blijkbaar voor een simkaart een soort account moet aanmaken en die geverifieert moet worden, wat eeuwen duurt omdat het netwerk niet goed werkt. Je vervolgens naar huis gestuurd wordt met het bericht om over een uur terug te komen.  Om na een uur terug te komen en heel blij zijn dat ie het doet, maar dit was pas het begin. Vervolgens moet de simkaart op maat geknipt worden, er moet geld op worden gezet en er moet een abonnement mee gekocht worden en daarna alles nog een keer omdat we met z’n twee zijn. Natuurlijk dit allemaal op Afrikaans tempo, dus 4 uur later is het eindelijk alles geregeld en doet mijn internet het.

Eerste keer geholpen worden door Tanzaniaanse student doctors die je herkende van de ronde op de kinderafdeling met de kinderarts. Gelukkig kunnen zij goed Engels en alles vertalen wat de jongen met je telefoon doet en je simkaart.

Eerste keer dat je voor de tweede keer hoort dat er ingebroken is op het terrein van het ziekenhuis. Eerst al bij Hilde en vannacht bij de student doctors waarbij er dingen onder hun klamboe zijn weg gehaald zonder dat ze het door hadden! Oeps, ’s avonds toch de deuren wat beter op slot gedaan en alle spullen in de afgesloten koffer en de kamer op slot.

Eerste keer ronde op de afdeling gemist omdat het zo lang duurde om een simkaart te regelen, dan maar thuis even uitrusten en nog een paar uurtjes ’s middags heen om nog een paar interessante patiënten te zien.

Eerste keer alweer afscheid nemen van vier co’s uit Nijmegen die er al weer 3 maanden hebben opzitten.

Eerste keer de reactie van de mama’s als ze allebei een geit krijgen van de co’s als bedankje.

Eerste keer Charlotte die de geiten helemaal van streek maakt door geitgeluiden te maken, terwijl één geit zojuist bij zijn baby is weg gehaald en hier naarstig naar op zoek is door hem te roepen.

Eerste keer de mama’s een grote bak water op hun hoofd zien tillen en nog een zware emmer met water in hun hand.

Eerste keer douchen (en haren wassen!) met een emmer met water, beter dan de koude douche uit de muur. Ging nog best wel goed. Stromend water hebben we overigens al een paar dagen niet, iets met dat er stroom nodig is voor de water pomp volgens Paulo Kubwa (grote paulo) die over dit soort dingen gaat.

Eerste keer opschrikken tijdens het eten omdat de stroom aan gaat en je onmiddellijk in actie komt om snel al je spullen op te laden voordat de stroom weer weg is.

(Donderdag - Alhamisi)

Eerste keer dat mama Elizabeth een levende kuku (kip) mee neemt om als lunch te eten. Met zijn poten bij elkaar gebonden wacht hij zijn lot op in een kartonnen doos, gelukkig krijgt hij nog wel wat rauwe rijst om op te eten ondertussen.

Eerste keer helemaal zelf ronde op de afdeling doen en nog steeds een hele hoop niet begrijpen of er niet uitkomen met je beperkte Swahili en kennis van het plaatselijke beleid.

Eerste keer hulp van Zunzu, een hele grote vrouwelijke hoog zwangere Afrikaanse dokter in prachtig gekleurde jurken, die gelijk een heleboel voor je verduidelijkt zoals dat de Hb aanvraag out of stock is en dat ze buiten het ziekenhuis hun Hb kunnen laten controleren en dat er speciale formulieren zijn voor de Tuberculose kliniek en dat mijn patiënt op de ‘kinder IC’ toch wel wordt behandeld voor tuberculose, altijd fijn.

Eerste keer patiënten ontslaan naar huis.

Eerste keer patiënten ontslaan naar huis, omdat ze geen geld hebben voor diagnostiek en vader graag naar huis wil. Kind heeft mogelijk sikkelcelziekte maar kunnen we niet testen, dus hij komt gewoon af en toe terug voor bloedtransfusie. Heel normaal hier.

Eerste keer lunch met de vanochtend nog levende kuku. Je wilt echt niet weten watje allemaal aan het eten bent, want alles wordt gebakken en zoveel vlees zat er nou ook weer niet aan. Gelukkig smaakt het wel goed!

Eerste keer Swahili woordjes leren tijdens de lunch met mama Elizabeth, inclusief onderdelen van de kuku.

Eerste keer follow up van de uitgemergelde baby op de volwassenen IC, is gelukkig goed nieuws. Ze is niet meer zo uitgedroogd en houd meer binnen. Of het op de lange termijn ook gunstig uit pakt.. ik heb er een hard hoofd in, maar altijd hoop houden je weet het nooit.

Eerste keer toch wel echt waterdunne diarree. Zat er aan te komen de afgelopen dagen. Co-genootje zit al aan de anti-amoebe/giardia medicatie..  Hopelijk is dat nog niet aan de orde binnen 1 week al iets opgelopen.

Eerste keer sinds een lange tijd weer stromende maji(water) en stroom!

Eerste keer dat de rest gaat sporten met een klasje via de computer. Gelukkig kregen ze net voor het donker werd weer stroom. Hilarisch gezicht, man van Hilde en Duitse medische research student, Marlene, doen ook mee!

(Vrijdag – Jumaa)

Eerste keer geen ochtendrapport, want het is een feestdag (?). Geen idee wat, maar ik vind het prima. Lekker uit slapen.

Eerste keer na de vervroegde lunch terug naar Mwanza voor het weekend. Dit is gebruikelijk omdat er in een Sengerema niets te doen is in het weekend. Naar het schijnt is iedereen in Mwanza ieder weekend.

Eerste avond in Mwanza voor het weekend, slapen in Lake Hotel, beetje shabby haha maar prima goedkoop.

Eerste keer eten bij Tilapia Resort, heel fancy resort met westers prima eten voor hier een dure prijs maar vergeleken met Nederland nog aan de goedkope kant.

Eerste keer feestje in Tilapia en uitgenodigd worden voor de private party van de eigenaren, schijnt ook heel normaal te zijn. Best aardige gasten, twee Indiërs. Er zijn veel Indiërs in Mwanza.

Eerste keer naar een Afrikaanse club, Rock Bottom met bij aankomst allemaal heftig dansende Afrikanen binnen. Gelukkig hebben ze airco.

Eerste keer slapen in Lake, zonder glas in de ramen dus alle fanfare (ja ook ‘s nachts) en vrachtwagens kun je horen die onder je raam door gaan.

(Zaterdag – Jumamoja)

Eerste keer ontbijt zoeken. Winkeltje met soort van broodjes gevonden, best oké. Onderweg terug nog bananen gekocht, 4 bananen voor 37 cent.

Eerste keer naar Tilapia om te zwemmen. Lekker paar baantjes getrokken.

Eerste keer Benefiet concert/Fundraising Event  van Forever Angels Baby Home, Chakula kwa Chakula. Op een grasveld met grote witte tenten aangekleed met allemaal lichtjes en in de tenten heel veel aangeklede tafels.

Eerste keer meedoen met de silent auction, de veiling, op drie dingen bieden  op papier en uiteindelijk worden overboden door ene Jesse, om vervolgens eronder te zetten Who is Jesse?. Helaas zonder antwoord.

Eerste keer traditionele dans gezien. Twerken next level!

Eerste keer Hilde(onze tropenarts) viool zien spelen, dat kan ze echt heel goed! Jammer genoeg was het achterin slecht te horen, maar we konden naar voren lopen om te luisteren.

Eerste keer in het gras uitbundig dansen op nogal Europese muziek, in het begin met alle wazungu(blanken), later deden ook de afrikanen mee. En door dansen tot dat alle mensen alles gingen op ruimen om ons heen.

Eerste keer goed slapen in Lake hotel met oordoppen in.

(Zondag - Jumapili)

Eerste keer ontbijten met bananen en naar de look out lopen. Capri point, met prachtig uitzicht over Victoria Lake vanaf een berg grote stenen, met op de achtergrond een enthousiaste spreker in de zondagse kerk.

Eerste keer na de lunch en boodschappen met vier nieuwe co-assistenten vanuit Nijmegen terug naar Sengerema.

Eerste keer rennen naar de bus vanaf de Ferry, omdat er heel animo is voor de bus en ze eigenlijk alleen maar weg mogen rijden daar met mensen die zitten. Dus met veel ellebogenwerk eindelijk in de bus.

Eerste keer dat een man  letterlijk mijn heupen pakt en me ergens neer plant om te gaan zitten, waarna er over omheen mensen worden gezet, waaronder een kleine jongen die echt bijna geplet word overal tussen.

Eerste keer dat er mannen in de bus mij de liefde verklaren, in heel gebrekkig Engels, nadat ze eerst een half uur in het Swahili dingen aan me hebben gevraagd die ik niet verstond en heel hard hebben gelachen met de halve bus.

Eerste keer het huis opruimen, omdat er overal boeken lagen en we van gekkigheid niet meer wisten wat er eigen is, en hele rare dingen tegen komen als een boek met de naam wanneer de kip over de soep vliegt.

Eerste keer bij het huis aankomen en er achter komen dat de sleutel waarschijnlijk uit de tas is gevallen, om vervolgens mama Elizabeth te bellen die, heel lief, haar jongste zoon van 11 stuurt om de sleutel te brengen.

Eerste keer mobiele hotspot maken voor mijn laptop om mijn eerste blog te posten.

 Eerste keer einde van de eerste blog!